ความทรงจำที่ฉันจะไม่มีวันลืมนั่นก็ คือ ความทรงจำระหว่างฉันกับเพื่อน ฉันจำได้ว่าตั้งแต่ฉันเรียนป.1ซึ่งมันอาจจะผ่านมานานแล้วแต่ฉันก็ยังจำได้ดี เมื่อเปิดเทอมวันแรก ฉันได้เจอเพื่อนๆทุกๆคนในห้องของฉันก็มีแค่เพียง 21 คนเท่านั้น ตั้งแต่ ป.1 จนถึง ป.6 ฉันและเพื่อนๆก็ผูกพันกันมากจนยากจะตัดใจเมื่อต้องแยกจากโรงเรียนที่พวกเรารักมากทั้งคุณครูที่ดูแลและรักเรามาโดยตลอดสอนให้เรา รุ้ผิดชอบ ชั่วดี แต่เมื่อถึงเวลาที่จำเป็นที่จะต้องแยกทางกันพวกเราก็พร้อมจะเก็บช่วงเวลาที่เหลือก่อนจะแยกทางกันไปตามทางของตนเอง...
แม้จะไกลห่าง แต่ความคิดถึงก็ยังถึง.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น